شطح عشق

شطح عشق:
 1- آدمی هر کجا که نیازمندتر است عاشقتر می نماید تا نیازش را مهار و تعدیل کند و از حقارت و بنده گی خود نسبت به مخاطب ( معشوق ) بکاهد. یعنی بجای آنکه به مخاطب خود بگوید: بمن رحم و ایثار کن و نیازم را برآورده ساز می گوید : من عاشق تو هستم و میخواهم خودم را فدای تو کنم پس بگو که چه کنم! یعنی نیاز خود را تبدیل به نیاز طرف مقابل می کند و جای خود و او را عوض می کند و این مالیخولیای عشق است .
۲- به بیان دیگر عشق لباس و عنوانی محترمانه و مقدس بر حقارت نیاز جنسی است که: من عاشق تو هستم نه محتاج تن تو ! و این ادعای عشق که به بیانی نیاز به وصال روح است وصال و ارضای جسمی را هم برطرفین حرام و زهر می سازد زیرا هر دو مجبورند تا نقش دو تا روح و فرشته را بازی کنند. مثل اینکه کسی بخواهد عملیات خود در مستراح را هویتی مقدس سازد . و اینست که روابط جنسی که لباس عشق میپوشد تبدیل به زجر و عذاب و هزار دروغ و ریا شده و عاقبت رسوا گشته و به عداوت ختم میگردد و خیانت و گاه جنایت.

۳ - پس در واقع تکبر آدمی در قبال نیازهایش او را وادار به دروغ و مالیخولیای بزرگی بنام عشق می کند و این نیازها را تا ابد دچار عقده و ناکامی می سازد و فرد را بسوی جنون تدریجی می کشاند و این عذاب را تبدیل به زهد می کند و بدینگونه از یک بیمار و مفلوج جنسی سیمای یک قدیس می سازد.
۴- پیدایش فواحش و روسپی گری حاصل عذاب جنسی ناشی از دعوی عشق است. زیرا فرد مدعی عشق در رابطه با معشوقش ناکام است و نیازش را با یک روسپی و فاسق برطرف می کند.
از کتاب شطحیات ص 5 
تألیف:« استاد علی اکبر خانجانی »